Gazetem Çiğli

MADALYONUN BİN BİR YÜZÜ!

Yaklaşık 5 aydan bu yana bizi yaşadığımız kentlerde yönetecek başkanları seçmekle meşguldük. Önce aday adayları çıktı sahaya. Biz bile sayılarını aklımızda tutmakta zorlandık. Kimiyle davet ettik tanıştık, kiminin davetine icabet ederek onları tanıma fırsatı bulduk. Ardından aday adayları seçmenin nezdinde partilerinin kantarından geçip aday oldular.

Aday olanlar derin bir “oh” çekti. Merdivenin önemli bir basamağını çıkmışlardı. Sıra sandıktan çıkmaya geldi. Tarih 31 Mart 2024’ü gösterirken, seçmenler sandığa gitti ve tercihini yaptı. Akşam saatler 21.00 civarını gösterirken sonuçlar ortaya çıkmaya başladı. Kazananlar sevindi, kaybedenler üzüldü. Buraya kadar her şey normaldi. Ama bir de madalyonun diğer yüzü vardı.

İşte bugünlerde “madalyonun o diğer yüzü” yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Mazbatalarını alıp koltuklarına yerleşen başkanlar, önlerine konulan mali tablo karşısında “şok” olmuş durumdalar. Şenlik havasında geçen ve zaferle sonuçlanan seçimin o neşeli tablosunun yerini, şimdilerde karamsar bir hava almış vaziyette. Nedeni mi? 5 yılda ödenemeyecek kadar birikmiş borçlar. Bugünlerde kazananlar, “Bu borçlar nasıl ödenir?” sorusunun cevabını ararken, kaybeden başkanlar adeta rahatlamış görünüyor.

Gelelim gırtlağına kadar borç batağında olan belediyelerin, o kentin mecburi ve müstakbel ihtiyaçlarını nasıl göreceklerine. Merak edilen soru, “Bu kadar borçla hizmetler nasıl yapılacak?” Bu kadarla bitiyor mu? Neredeeee? Çalışanların maaşlarının ödenmesi, toplu sözleşme görüşmeleri başkanları zorluyor. Sendikaların kapıya dayanması, haklarını isteyen işçileri eylemleri şehri eminleri bunaltmış durumda.

Bu durumda o başkanlar çareyi, kendilerinden önceki başkanları halka şikayette buluyor. Bunun için de yaygın yöntem belediyenin borçlarını “kocamaaan” bir tablo halinde belediye binasının en görünen yerine asmak. Hatırlarsanız ilk uygulamayı CHP’li Kiraz Belediye Başkanı Nasuh Coşkun başlatmıştı. AK Partili Saliha Özçınar Kutlu’dan kalan borçları sergilemişti.

Nasuh Başkanı, çiçek başkenti Bayındır’ın yine CHP’li Başkanı Davut Sakarsu takip etti. O da önceki gün astı listeyi. Listede AK Partili önceki Başkan Uğur Demirezen’in 407 kusur milyon borç bıraktığı yazıyordu. Liste hala belediye binasının ön cephesinde boylu boyunca duruyor. Gelen geçen Bayındırlı vatandaş, bu tabloya bakıp bakıp hayıflanıyordur.

Peki AK Parti’den CHP’ye geçen belediyelerde durum böyle de CHP’deyken yine CHP’de kalan belediyelerde durum farklı mı? Ne gezer. Onlarda ki vaziyet daha da vahim. Örnek mi, Konak Belediyesi. Konak’ın çiçeği burnunda kadın Başkanı Nilüfer Hanım’ın, meclis toplantısında çektiği resti sağır sultan bile duydu. Maaşları gününde ödeyemediği için mahcup duruma düştüğünü açıklayan Sayın Mutlu, “Borçları listeleyip asacağım” dedi ama şu ana kadar bir ses seda yok.

Aynı sorun CHP’li başkanların yönettiği Karşıyaka, Çiğli, Bayraklı, Bornova, Buca ve henüz bu konuda sesini yükseltmeyen belediyeleri de zorda bırakıyor. Hatta, Sayın Dr. Cemil Tugay’ın artık başkanı olduğu Büyükşehir’de bile yaklaşan toplu sözleşmeler ve aşırı istihdam bütçeleri allak bullak etmiş durumda. Yasalarda belediyeler ancak bütçelerinin yüzde 45’ini personel maaşlarına harcayabilir” derken bu oranın yüzde 70’lere kadar çıkmış olması “hizmet yapamama” anlamını taşıyor.

Son noktayı da koyalım. Peki, koltuktaki başkanlar bir yandan borçlarla boğuşup diğer yandan hizmet yapabilmenin çarelerini ararken, söz konusu borçları yapanlardan “Bu paralar ile ne yaptınız?” sorusunu cevaplamaları istenmeyecek mi? İşte madalyonun asıl diğer yüzü bu. Haksız mıyım?